Begijnhof

'Waan je eeuwen terug in de tijd' Wie aan de Catharinastraat in Breda de poort van het Begijnhof binnenstapt, waant zich eeuwen terug in de tijd. Ondanks de onmiddellijke nabijheid van de drukke binnenstad heerst hier een serene sfeer, die nog altijd herinnert aan de vroegere begijnengemeenschap. Het hof omvat begijnenwoningen, een unieke kruidentuin, een museum, een intieme kerk, een pastorie en een zaal. Met respect voor het verleden wordt het Begijnhof op eigentijdse wijze beheerd, met als doel dit karakteristieke monument in oorspronkelijke staat te behouden. De thema’s religie, historie en cultureel erfgoed spelen daarbij een belangrijke rol. Wat zijn begijnen? 
Begijnen en begarden zijn vrouwen en mannen die leven als alleenstaanden en deel uitmaken van een soort vrije lekengemeenschap binnen de Rooms-katholieke Kerk. Begijnen en begarden leggen geen eeuwige geloften af; hoewel zij kuisheid en gehoorzaamheid beloven aan de uit eigen kring gekozen overste, wel mogen ze geldelijk en onroerend eigendom behouden. Oorspronkelijk kwamen begijnen zonder toestemming van hun overste niet buiten het hof. De begijnen hielden zich bezig met handenarbeid, ziekenzorg, het bidden voor overledenen en het geven van onderwijs aan kinderen. Vele oude Bredanaars kennen het Begijnhof vooral van het zogenoemde bewaarschooltje.
De laatste Nederlandse begijn, Zuster Cornelia Catharina Frijters overleed op Goede Vrijdag 13 april 1990. Met haar dood kwam formeel een einde aan zeven eeuwen begijnengeschiedenis in Breda. Enkele begijnhofbewoonsters hebben haar overlijden juist aangegrepen om iets nieuws te beginnen. Nog steeds komen zij iedere ochtend in gebed bijeen. Zonder veel ophef vormen zij een eigentijdse voortzetting van de eeuwenoude religieuze gemeenschap op deze plaats.